Η ψωρίαση είναι αυτοάνοσο νόσημα. Με άγνωστο μηχανισμό, προκαλεί ταχύτατο πολλαπλασιασμό των κυττάρων της επιδερμίδας. Αυτός ο υπερπολλαπλασιασμός των επιδερμιδικών κυττάρων, ευθύνεται για την έντονη απολέπιση που παρατηρείται στο δέρμα των ανθρώπων με ψωρίαση.

Η ψωρίαση κατά πλάκας είναι η πιο συνηθισμένη μορφή ψωρίασης και εμφανίζεται ως ξηρές, επηρμένες, κόκκινες πλάκες, οι οποίες καλύπτονται με ασημόχροα λέπια. Οι πλάκες μπορεί να είναι ολιγάριθμες ή πολυάριθμες και να παρουσιάζουν κνησμό ή ευαισθησία. Κλασικές εντοπίσεις είναι οι αγκώνες, τα γόνατα και το τριχωτό της κεφαλής.

Ψωρίαση των νυχιών. Η ψωρίαση μπορεί να παρουσιαστεί στα νύχια των χεριών και των ποδιών προκαλώντας εντυπώματα, βοθρία, δυσχρωμίες, ονυχόλυση και ανώμαλη ανάπτυξη του νυχιού.

Σταγονοειδής ψωρίαση. Παρουσιάζεται κυρίως σε νέα άτομα και σε παιδιά μετά από βακτηριακές λοιμώξεις, όπως για παράδειγμα μετά από αμυγδαλίτιδα. Οι βλάβες είναι σταγονοειδείς, διάσπαρτες και εντοπίζονται παντού στο σώμα.

Ανάστροφη ψωρίαση. Παρουσιάζεται στις πτυχές: στις μασχάλες, στις βουβωνικές περιοχές, κάτω από το στήθος και στην μεσογλουτιαία πτυχή. Συχνά επιπλέκεται από μυκητιάσεις.

Φλυκταινώδης ψωρίαση. Η φλυκταινώδης ψωρίαση είναι μία πιο σπάνια μορφή ψωρίασης, που εμφανίζεται με τη μορφή πολλαπλών μικρών φλυκταινιδίων στις παλάμες και στα πέλματα ή στην πιο γενικευμένη μορφή της σε όλο το σώμα.

Ερυθροδερμική ψωρίαση. Πρόκειται για μια πολύ σπάνια και σοβαρή μορφή ψωρίασης, η οποία παρουσιάζεται με εκτεταμένο ερύθημα και απολέπιση σε όλο το σώμα και συνοδεύεται από έντονο κνησμό και καύσο.

Ψωριασική αρθρίτιδα. Η ψωρίαση μπορεί να προκαλέσει αρθρίτιδα ήπιας μορφής ή και πολύ σοβαρή, η οποία μπορεί να προηγείται ή και να έπεται της εμφανίσεως των δερματικών βλαβών. Οι αρθρώσεις παρουσιάζουν πόνο και οίδημα καθώς και πρωινή δυσκαμψία. Η χρόνια ψωριασική αρθρίτιδα μπορεί να προκαλέσει καταστροφή των αρθρώσεων.

Τι όμως προκαλεί την επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος, κανένας δεν ξέρει ακριβώς. Ενδεχομένως κάποια περιβαλλοντικά ερεθίσματα και ορισμένα γονίδια να παίζουν κάποιο ρόλο.

• Οι τραυματισμοί του δέρματος, το ξύσιμο, τα ηλιακά εγκαύματα, οι χειρουργικές τομές κτλ, μπορεί να προκαλέσουν επιδείνωση της ψωριάσεως. Αυτό αποκαλείται φαινόμενο Koebner.
• Ο αλκοολισμός
• Το κάπνισμα
• Το stress
• Ορισμένα φάρμακα πχ. λίθιο, ανθελονοσιακά, αντιφλεγμονώδη (ιμπουπροφένη), αναστολείς μετατρεπτικού ενζύμου αγγειοτενσίνης(αντιυπερτασικά φάρμακα) κα.
• Λοιμώξεις πχ. στρεπτοκοκκική αμυγδαλίτιδα σε παιδιά ή νέα άτομα.

Έχει παρατηρηθεί επιπλέον ότι οι παραπάνω συννοσηρότητες της νόσου, εμφανίζονται πολύ νωρίτερα στους πάσχοντες από ψωρίαση, σε σχέση με το γενικό πληθυσμό.

Πολλοί από τους ασθενείς αυτούς πάσχουν από κατάθλιψη, έχουν τάση απομόνωσης και αγχώδεις διαταραχές.

Λόγω της χρόνιας φύσης της, η ψωρίαση αποτελεί θεραπευτική πρόκληση. Ωστόσο, στις μέρες μας υπάρχουν πολλές διαθέσιμες θεραπείες και αναπτύσσονται διαρκώς νέες. Στη Dermagen Clinic, η Dr Μαρία Ζιώγα θα επιλέξει την κατάλληλη θεραπεία για εσάς, ώστε να επιτύχετε την πλήρη κάθαρση.

Οι θεραπείες της ψωρίασης είναι είτε τοπικές, είτε συστηματικές βιολογικές ή μη.

Α. ΤΟΠΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

Οι τοπικές θεραπείες περιλαμβάνουν κρέμες, αλοιφές και διαλύματα που εφαρμόζονται πάνω στο δέρμα. Οι δραστικές ουσίες χρησιμοποιούνται μόνες τους ή σε συνδυασμούς (γαληνικά κατασκευάσματα) και είναι οι εξής:

• Καλσιποτριόλη
• Τοπικά στεροειδή
• Ανθραλίνη
• Τοπικά ρετινοειδή
• Κερατολυτικές – μαλακτικές ουσίες
• Φωτοευαισθητοποιές ουσιές: eosine, fluorosceine

Β. ΦΩΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η φωτοθεραπεία χρησιμοποιεί τεχνητό φως για τη θεραπεία της ψωρίασης. Εφαρμόζονται διάφορα μήκη κύματος υπεριώδους ακτινοβολίας UV όπως:

• UVB φωτοθεραπεία και Narrow Band UVB
• Φωτοχημειοθεραπεία (PUVA): ψωραλένα και UVA ακτινοβολία. Χορηγούνται φωτοευαισθητοποιές ουσίες, τα ψωραλένια, από το στόμα ή τοπικά, σε συνδυασμό με UVA.

Γ. ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

• Ρετινοειδή
• Κυκλοσπορίνη
• Μεθοτρεξάτη
• Σουλφασαλαζίνη
• Υδροξυουρία
• Μυκοφαινολάτη (cellcept)

Δ. ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΝΕΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

• Βιολογικοί παράγοντες
• απρεμιλάστη

Η γιατρός λαμβάνει ιστορικό για:

• κακοήθεια συμπαγούς οργάνου ή αιματολογική
• χρόνια, υποτροπιάζουσα λοίμωξη (HBV, HCV, HSV, VZV)
• παλαιά φυματίωση
• αμομυελινωτικη νευροπάθεια, συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας
• προγραμματισμό κύησης

Το ιδανικό είναι να έχει ολοκληρωθεί το πρόγραμμα εμβολιασμού τουλάχιστον 1 μήνα πριν την έναρξη της θεραπείας.